مصاحبه اختصاصی رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان مبلمان ایران با مجله چوب و کاغذ در روزهای پایانی سال 93

تشکلی که 14 سال پیش از این با همت و غیرت نخبگان صنعت مبلمان ایران بنیانگذاری شد تا از هویت، اصالت و پرستیژ صنعت مبلمان ایران دفاع کند و مسیر توسعه صنعت مبلمان به سوی بازارهای خارجی را هموار سازد. اما نگاهی به روند فعالیت‌های اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان مبلمان ایران طی 14 سال اخیر نشان می‌دهد که این تشکل مهم در کنار ارائه دست آوردهایی شایسته تقدیر و برجای گذاردن تأثیراتی ارزشمند بر توسعه صنعت مبلمان ایران، با نواقص، ناکامی‌ها و تنگناهای گاه و بیگاه نیز مواجه بوده است. در واقع هر چند که اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان مبلمان ایران طی14سال فعالیت خود، مسیری پرافت و خیز در جهت انجام وظایف را طی کرده، اما تردیدی نباید کرد که برآیند فعالیت‌های این تشکل، نموداری صعودی درجهت دستیابی به اهداف را به نمایش گذارده و هویتی قابل احترام را برای صنعت مبلمان ایران ترسیم کرده است.
به هر روی برآن شدیم تا حال و هوای این روزهای اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان مبلمان ایران را پس از پشت سرگذاردن یک سال پر هیاهو در قالب گفتگویی صمیمی با رییس این اتحادیه جویا شویم؛

آقای احمدیان سال 93 برای اتحادیه چگونه گذشت و چه برداشتی از تطابق فعالیت‌های اتحادیه در این سال با اهداف آن دارید؟
احمدیان: دریک جمله باید بگویم که سال 93 برای اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان مبلمان ایران سالی بود تلخ و شیرین، سرشار از آموزندگی و خودباوری و البته موفقیت. تلخی‌هایی که درانجام هر ماموریت اجرایی وجود دارد و البته بسیار ارزشمند و آموزنده است و شیرینی‌های ناشی از عبور موفق از موانع و تنگناها و برداشتن یک قدم مفید در مسیر انجام وظیفه. اگر بخواهم خیلی ساده صحبت کنم، اگر چه فعالیت‌های امسال اتحادیه همانند سال 1390 با تنگناهایی مواجه بود اما اقدامات صورت گرفته طی آن بسیار پربار و ارزشمند بود. حضور همکاران و نمایندگان اتحادیه در نمایشگاه‌های آذربایجان، عمان و قطر و در همین حال میزبانی از تجار آذربایجانی و قزاقستانی و عراقی در نمایشگاه مبلمان اداری، راهبری فنی چهارمین نمایشگاه بین‌المللی مبلمان اداری به عنوان مطلوبترین نمایشگاه مبلمان اداری از زمان شکل‌گیری، عقد تفاهمنامه همکاری با دانشگاه فنی و حرفه‌ای، آغاز همکاری با سازمان نظام مهندسی منابع طبیعی، ایفای نقش اثرگذار در فعالیت‌های اتاق فکر تشکل‌های صنایع چوب و مبلمان، اعمال مدیریت بر فرآیندهای واردات مبلمان و ضوابط تأثیرگذار بر بازار مواد اولیه از طریق مکاتبات متعدد و حضور در جلسات مختلف، انجام مذاکرات و فراهم آوردن مقدمات ایجاد نمایشگاه‌های دائمی عرضه مبلمان ایرانی در کشورهای هدف صادراتی که دو مورد آن در دستور کار قرار گرفته است و از همه مهمتر آغاز همکاری با وزارت صنعت، معدن و تجارت در زمینه تدوین و اجرای طرح توسعه صادرات مبلمان کشور از جمله فعالیت‌های شاخص اتحادیه در سال 93 بوده که به رغم وجود مشکلات به انجام رسیده است.
با این وصف به نظر می‌رسد که اتحادیه سال پرکاری را پشت سر گذارده؟
احمدیان: بله همینطور است. البته ظرفیت‌های موجود در صنعت چوب و مبلمان کشور تلاش‌هایی بسیار فراتر از آنچه صورت گرفته را اقتضا می‌کند. اما متأسفانه عدم توجه و تمرکز نهاد دولت بر صنایع کوچک و متوسط منجمله صنعت مبلمان در طی ده سال گذشته باعث شده که کارهای زیادی زمین بماند و بار مسئولیت و انجام آنچه مانده تماماً بر دوش اتحادیه قرار بگیرید و اتحادیه هم با محدودیت منابع و امکانات موجود می‌بایست تمام تلاش خود را به کار ببندد تا هم از حیات و منافع اصحاب صنعت مبلمان کشور دفاع کند و هم در مسیر توسعه صنعت و بازارهای صادراتی گام بردارد که البته کار دشواری است.

یعنی دولت هیچ حمایتی از فعالیت‌های شما نمی‌کند؟
احمدیان: در شرایط موجود که دولت نمی‌تواند کمکی بکند و توقعی هم از دولت نیست، اما مشکل اساسی در دولت، نبود یک نگرش جدی و عملگرا در حوزه صادرات و حمایت از صنایع کوچک و متوسط است. اساساً منظور از حمایت دولت صرفاً حمایت مالی نیست، بلکه اتخاذ سیاست‌ها و تصمیمات کارشناسی صحیح از سوی سازمان‌های مسئول در دولت می‌تواند بسیار ارزشمند و اثرگذار باشد. البته با احیای اداره کل صنایع سلولزی و شیمیایی در وزارت صنایع و رویکرد این اداره کل در تعامل با تشکل‌های صنایع چوب و مبلمان که طی چند ماهه اخیر اتفاق افتاده بسیار امید بخش است.

آقای احمدیان در مورد این جمله که برخی می‌گویند "اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان مبلمان ایران هیچ قدمی برای توسعه صادرات مبلمان برنداشته و در این زمینه بی تأثیر بوده" چه نظری دارید؟
احمدیان: البته گویندگان این مطلب دو گروه هستند؛ افراد انگشت شماری که اساساً اصالت و هویتی در بخش تولید و صنعت مبلمان ایران ندارند و صرفاً به منافع نام صنعت مبلمان و بازار آن چشم دوخته‌اند و البته عاری از اخلاق حرفه‌ای به دنبال اغراض و امیال خودشان هستند که بالطبع نظری در مورد آنها ندارم. اما در مورد گروه دومی که از جمله اصحاب صنعت مبلمان و ولی نعمتان اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان مبلمان ایران هستند نظرم این است که مقوله توسعه صنعت و صادرات مبلمان و ایفای نقش این اتحادیه در این دو حوزه را خیلی سطحی و ساده تحلیل می‌کنند. اساساً مگر عمر صنعت کنونی مبلمان در ایران طی دوره جدید حیات آن که از نیمه دهه هفتاد آغاز شده چند سال است؟ حداکثر 17سال. خوب در طول این 17 سال صنعت چوب و مبلمان ایران تماماً در حال سرمایه‌گذاری بر روی زیرساخت‌های تولید و ارتقای تکنولوژی تولید و تأمین بازار بزرگ داخلی بوده، روندی که این اتحادیه چه توسط بنیانگذاران آن و چه توسط نسل بعد از آنها حمایت و هدایت شده. چه از طریق بنیانگذاری نمایشگاه‌های بین‌المللی مبلمان، چه از مسیر رشد و تخصصی کردن این نمایشگاه‌ها و چه از مسیر اجرای برنامه تورهای تجاری و برنامه‌های آموزشی و تبلیغاتی و فرهنگی. این در حالی است که اتحادیه در طول این مدت همزمان با انجام اینگونه کارها برنامه‌های متعددی را در زمینه مطالعه بازار، بازاریابی و حضور در نمایشگاه‌های مختلف خارجی را به اجرا درآورده است. اما نباید از یک نکته غافل شد و آن اینکه هرچند داشتن زیرساخت‌ها و توانمندی‌های تولید شرط لازم برای ورود به بازارهای خارجی محسوب می‌شود اما یقیناً شرط کافی نبوده و نیست. شرط کافی در این زمینه نرخ برابری پول ملی با انواع ارز است که بنیاد و اساس شکل‌گیری بازار صادراتی را تضمین می‌کند. نکته‌ای بسیار کلیدی و مهم که صنعت مبلمان ایران همانند سایر صنایع تا سال 1391 بر اثر آن از قیمت رقابتی در بازارهای خارج محروم بود. به عبارت ساده‌تر اگرچه طی چهارده سال تلاش و فعالیت اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان مبلمان ایران همپای تلاش تولیدکنندگان مبلمان کشور شرط لازم برای ورود محصولات صنعت مبلمان کشور به بازارهای خارجی را شکل داده بود اما شرط لازم که عبارت بود از واقعی شدن ارزش پول ملی هرگز قبل از سال 1391 مهیا نبود. برهمین اساس است که می‌بینید ارزش صادرات مبلمان ایران طی سه سال90، 91 و 92 ارقام جالب 4، 18 و 38 میلیون دلار را به ثبت می‌رساند. و این یعنی فراهم شدن شرط کافی در کنار شرط لازم که پیش از آن و با سرمایه‌گذاری و تلاش گسترده اصحاب صنعت مبلمان ایران فراهم شده بود. در واقع اکنون زمانی است که به شرط حفظ ثبات اقتصادی زمینه برای توسعه صادرات غیرنفتی کشور و البته صادرات مبلمان فراهم آمده و دقیقاً به همین دلیل نیز هست که تمام تمرکز اعضای هیأت مدیره و مسئولان اتحادیه بر حرکت سریع در مسیر توسعه صادرات مبلمان متمرکز شده است.
همانطور که می‌بینید اگر قرار باشد کارشناسی و فنی به بحث در مورد مسائل بپردازیم قضایا را یکجور تحلیل می‌کنیم و اگر قرار باشد سلیقه‌ای و سطحی قضایا را بررسی کنیم، قضیه جور دیگری می‌شود. البته ما منکر وجود خطا یا نقص در فعالیت‌های اتحادیه نبوده و نیستیم اما تردید نباید کرد تک تک اعضای هیأت مدیره و مسئولان اتحادیه طی تمامی سال‌هایی که من شاهد بوده‌ام، همواره دغدغه توسعه صادرات مبلمان را داشته و هرآنچه در شرایط زمانی مربوطه ممکن بوده را به انجام رسانده‌اند.

ما شنیده‌ایم که شرکت فیپکو هم قرار است در این زمینه یاور اتحادیه باشد.
احمدیان: اساساً یکی از مهمترین اهداف تأسیس شرکت فیپکو سرمایه‌گذاری اتحادیه روی آن عبارت بوده است از فعالیت این شرکت در حوزه صادرات مبلمان، و این شرکت طی دو سالی که از رسمیت یافتن فعالیت‌های آن می‌گذرد به عنوان بازوی اجرایی اتحادیه عمل کرده و قدم‌های ارزشمندی نیز برداشته است. در عین حال که بخش اعظم برنامه‌های آتی شرکت فیپکو نیز معطوف به اجرای برنامه‌های توسعه صادرات مبلمان است که البته می‌بایست توسط هیأت مدیره و مدیرعامل آن اطلاع رسانی شود.

با این اوصاف سال آینده را برای فعالیت‌های اتحادیه چطور ارزیابی می‌کنید؟
احمدیان: بدون شک اگر طرح و برنامه پیشنهادی ما به وزارت صنعت، معدن و تجارت به تصویب برسد و از همکاری و حمایت سازمان توسعه تجارت ایران و شرکت سهامی نمایشگاه‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران بهره‌مند شویم، سال آینده نقطه عطفی در فعالیت‌های صادراتی مبلمان، نه تنها در اتحادیه، بلکه در شرکت فیپکو خواهیم بود. ما بسیار امیدواریم با توجه به درکی که از اهمیت توسعه صادرات غیر نفتی در دولت ایجاد شده و با توجه به توجهاتی که اخیراً وزارت صنایع نشان داده، سال آینده نقطه عطفی باشد در به بار نشستن تلاش‌هایمان برای توسعه صادرات مبلمان ایران. در هر حال باید توجه کرد که رونق گرفتن صادرات یک محصول فرآیندی است زمانبر که صرفاً با فراهم آمدن شرایط لازم اعم از نرخ واقعی ارز و ثبات اقتصادی و اجرایی شدن برنامه‌های بازاریابی با حمایت دولت محقق می‌شود. با این اوصاف ما به آینده صنعت مبلمان کشور و صادرات آن بسیار امیدواریم.

صحبت خاصی با اعضای اتحادیه و اصحاب صنعت مبلمان کشور دارید؟
احمدیان: امیدوارم دوستان و همکارانمان درصنعت مبلمان بیش از پیش به قابلیت‌ها و فرصت‌های پیش روی این صنعت باور داشته باشند و بیش از پیش اتحادیه متبوعشان را حمایت کنند. همینطور درخواست می‌کنم که هیچگاه هیأت مدیره اتحادیه را از انتقادات و پیشنهادات خودشان محروم نکنند. امیدوارم سال آینده سالی سرشار از سلامتی و خیر و برکت برای تمامی مردم ایران، به ویژه اصحاب صنعت چوب و مبلمان ایران باشد و همگی در کنار هم با همدلی و همکاری، آینده موفق و پرغروری را برای صنعت مورد علاقه‌مان رقم بزنیم.